Β΄ ΤΑΞΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

Θ.Ε 1 ΘΕΟΣ

1.1 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ (1ο ΔΙΩΡΟ)

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 1

Δίνονται εικόνες με πιστούς διαφόρων θρησκειών με περιεχόμενο σχετικό με την αποκάλυψη του Θεού.

Ποια σημασία έχουν στη ζωή των πιστών οι πεποιθήσεις τους για την αποκάλυψη;

 

https://periergaa.blogspot.com/2017/11/blog-post_525.html

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=353563

http://bit.ly/2GEcqYe 

http://bit.ly/2HIOq7E

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 2

Αφού διαβάσετε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο να καταγράψετε τα συναισθήματα, τις προσδοκίες, τα ερωτήματα του πιστού και να τα συσχετίσετε με τις δικές σας προσεγγίσεις.

Τότε ο άγγελος Κυρίου είπε στον Φίλιππο: «Πήγαινε προς νότον, στο δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στη Γάζα (είναι δρόμος έρημος)». Και ξεκίνησε και πήγε. Ένας Αιθίοπας, ευνούχος, αξιωματικός της Κανδάκης, της βασιλίσσης των Αιθιόπων, ο οποίος ήταν γενικός ταμίας της, είχε έλθει στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει και επέστρεφε. Καθισμένος στο αμάξι του διάβαζε τον προφήτη Ησαΐα.
Είπε τότε το Πνεύμα στον Φίλιππο: «Πήγαινε και προσκολλήσου σ’ αυτό το αμάξι». Όταν ο Φίλιππος έφθασε κοντά, τον άκουσε να διαβάζει τον προφήτη Ησαΐα και του είπε: «Άραγε καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις;» Αυτός είπε: «Πως να μπορέσω να καταλάβω εάν δεν με οδηγήσει κάποιος;»∙ και παρεκάλεσε τον Φίλιππο να ανεβεί και να καθήσει μαζί του. Η περικοπή της Γραφής που διάβαζε ήταν η εξής: Σαν πρόβατο οδηγήθηκε στη σφαγή και, όπως ο αμνός που είναι άφωνος εμπρός σ’ εκείνον που τον κουρεύει, έτσι δεν ανοίγει το στόμα του∙ δια του πάθους του η καταδίκη έλαβε τέλος∙ την δε γενεά του ποιος θα μπορέσει να την διηγηθεί; Διότι έφυγε η ζωή του από την γη. Τότε ο ευνούχος είπε στον Φίλιππο: «Σε παρακαλώ, πες μου, για ποιον το λέει αυτό ο προφήτης; Για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλον;» Τότε ο Φίλιππος άνοιξε το στόμα του και, ξεκινώντας από τη γραφή αυτή, του κήρυξε τη χαρμόσυνη αγγελία περί του Ιησού. Καθώς δε προχωρούσαν στο δρόμο, έφθασαν σε ένα μέρος όπου υπήρχε νερό και λέει ο ευνούχος, Να, νερό, τι με εμποδίζει να βαπτιστώ; Και ο Φίλιππος του είπε: Εάν πιστεύεις με όλη την καρδιά σου, μπορείς. Εκείνος αποκρίθηκε: Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Και διέταξε να σταθεί το αμάξι και κατέβηκαν και οι δύο στο νερό, και ο Φίλιππος και ο ευνούχος, και τον βάπτισε. Όταν ανέβηκαν από το νερό, το Πνεύμα του Κυρίου άρπαξε τον Φίλιππο και δεν τον είδε πλέον ο ευνούχος∙ και ο ευνούχος συνέχισε το δρόμο του χαρούμενος.
Πράξεις Αποστόλων 8:26-39

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 3

Αφού διαβάσετε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο να σημειώσετε τα σημεία που αναφέρονται στο νόημα της Αποκάλυψης στο Χριστιανισμό.

Ολόκληρο το μήνυμα της χριστιανικής πίστεως και η μοναδικότητά του σε σχέση με όλες τις άλλες θρησκείες, είναι πως όταν προσβλέπει στον άνθρωπο Ιησού αντικρύζει τον αποκαλυφθέντα Θεό, τον εμφανιζόμενο Θεό εν τω μέσω ημών, πάνω στη γη, μέσα στο χρόνο, με όλη τη σαφήνεια του ορατού, του κατανοητού, του χειροπιαστού κόσμου.
Ο χριστιανισμός, η Εκκλησία, πάντοτε επέμειναν σ’ αυτή τη συγκεκριμένη, ιστορική και πλήρη ανθρωπότητα του Χριστού. «Ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» (A’. Ιωάν. 1:1) – να πως ξεκινά την επιστολή του, το κήρυγμά του, ο Ιωάννης. Και αυτό συνεχίζει να διδάσκει η Εκκλησία χωρίς παραλλαγή. Δεν είναι τυχαίο πως το «Σύμβολο της Πίστεως» […] αναφέρει πάντοτε τον Πόντιο Πιλάτο, τον διοικητή της Παλαιστίνης στους χρόνους του Χριστού. Μ’ αυτό το όνομα, μ’ αυτό το συγκεκριμένο πρόσωπο και με τη σχέση του με όλα εκείνα προς τα οποία η πίστη κατευθύνεται, αυτό που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά είναι ό,τι αυτός ο Χριστός, στον οποίον πιστεύουμε, δεν είναι κάποια μυθική ύπαρξη, που σαν τους ειδωλολατρικούς θεούς κατοικεί σε κάποιον μυθικό κόσμο «πολύ παλιά και πολύ μακριά». Για τη χριστιανική πίστη, αυτή η σχέση μεταξύ της θείας αποκαλύψεως και της εγκόσμιας ιστορίας και ζωής είναι φοβερά σημαντική. Η αποκάλυψη έλαβε χώρα «επί Ποντίου Πιλάτου» σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας, σε έναν συγκεκριμένο τόπο, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
βία ή εξαναγκασμό.

(...) Κάποιοι άνθρωποι Τον άκουσαν, κάποιοι άλλοι όχι, κάποιοι Τον αγάπησαν, άλλοι Τον μίσησαν. Όμως ποτέ, ούτε για μια φορά, δεν εξανάγκασε ο Χριστός κάποιον να Τον ακολουθήσει, ποτέ δεν εξανάγκασε κανέναν να Τον πιστέψει πιέζοντάς τον. Ωστόσο εκείνοι που Τον αγάπησαν, που Τον πίστεψαν και αποδέχτηκαν τη διδασκαλία Του, όλοι ομόφωνα Τον ομολόγησαν ως Θεό, αποδέχτηκαν και Αυτόν και τη διδασκαλία Του ως Θεία αποκάλυψη. Δεν σημαίνει αυτό πως η χριστιανική εμπειρία, η χριστιανική αντίληψη για τον Θεό είναι κάτι εντελώς αντίθετο από την περιγραφή της από άθεους ιδεολόγους, που εξηγούν τα πάντα στη θρησκεία ως αποτέλεσμα του φόβου, του αγνώστου, του εξαναγκασμού του νου και της συνειδήσεως; Αυτό σημαίνει πως στο επίκεντρο αυτής της χριστιανικής εμπειρίας υπάρχει η εμπειρία ενός Θεού που δεν βιάζει την ανθρώπινη ελευθερία, επιλογή ή απόφαση – ενός Θεού που αναζητά μόνο πίστη δοσμένη ελεύθερα και αυτό σημαίνει πίστη ως ελευθερία. «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε» είπε ο Χριστός (Ιωάν. 14:15), όμως είναι ακριβώς αυτή Ναι, ο Θεός αποκαλύπτεται στους ανθρώπους: Αποκαλύπτει τον εαυτό Του στη φύση, στην ιστορία και τελικά στη ζωή: στην εμφάνιση και στη διδασκαλία ενός ανθρώπου, σε ένα μοναδικό γεγονός για τη σημασία του και ανόμοιο με οτιδήποτε άλλο. Όμως αποκαλύπτεται κατά τέτοιο τρόπο, που κάθε άνθρωπος να είναι ελεύθερος να αποδεχθεί αυτή την αποκάλυψη, να έχει την εμπειρία της ως δικής του σωτηρίας, ως τον υψηλότερο σκοπό και έσχατη χαρά της ζωής του, αλλά είναι εξ ίσου ελεύθερος να μη δει, να μη διακρίνει, την αποκάλυψη του Θεού, να την απορρίψει. Πιστεύοντας σ΄ ένα Θεό που αναζητά την ελεύθερη απάντηση του ανθρώπου στην αποκάλυψή Του, στην αγάπη Του, ο χριστιανισμός καταφάσκει στην ελευθερία του προσώπου, ή ορθότερα, καταφάσκει στο πρόσωπο ως ελεύθερη ύπαρξη.
Έτσι, σύμφωνα με το χριστιανισμό, αυτό που συνδέει τον Θεό και τον άνθρωπο, αυτό που τους ενώνει, δεν είναι ένας εξωτερικός «εξαναγκασμός», αλλά μόνο αγάπη, το πιο ελεύθερο απ΄ όλα τα γνωρίσματα του ανθρώπου και η ίδια η ουσία του Θεού. Το Ευαγγέλιο Τον αποκαλεί «Αγάπη», δημιουργεί τον κόσμο εν αγάπη, και μόνο δια της αγάπης μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα πάντα στον κόσμο και στη ζωή ως αποκάλυψη της θείας αγάπης. Είναι δια της αγάπης που μάς σώζει και είναι μόνο μέσα στην αγάπη που μπορούμε να αναγνωρίσουμε εν Χριστώ τον Θεό που είναι αγάπη – Εκείνον που μάς φανερώνεται, που μάς πλησιάζει, που ενώνεται μαζί μας.

του π. Αλέξανδρου Σμέμαν
Από το βιβλίο «Πιστεύω», Εκδόσεις Ακρίτας

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 4

Αφού διαβάσετε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο να σημειώσετε τα σημεία που αναφέρονται στο νόημα της Αποκάλυψης στον Ιουδαϊσμό.

Ο Ιουδαϊσμός είναι η παραδοσιακή θρησκεία των Εβραίων ανά τον κόσμο με περίπου 15 εκατομμύρια πιστούς το 2006, γεγονός που τον κατατάσσει ως δωδέκατη σε τάξη μεγέθους οργανωμένη τηρούμενη μονοθεϊστική θρησκεία και μία από τις αρχαιότερες θρησκευτικές παραδόσεις που τελούνται στον σύγχρονο κόσμο. Οι αξίες και η ιστορία του εβραϊκού λαού συνιστούν μείζον θεμέλιο των άλλων Αβρααμικών θρησκειών όπως είναι ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ, οι Σαμαρίτες και ηΠίστη Μπαχάι.

Ο Ιουδαϊσμός σπανίως υπήρξε μονολιθικός στην άσκησή του (αν και ήταν πάντα μονοθεϊστικός ως προς τη θεολογία του) και διαφέρει από πολλές θρησκείες ως προς το γεγονός ότι η κεντρική αυθεντία δεν αποδίδεται σε κάποιο άτομο αλλά μάλλον στις ιερές Γραφές (Τανάκ) και στις μακραίωνες παραδόσεις (Χαλακά). Βέβαια, ο Ιουδαϊσμός σε όλες τις παραλλαγές του παρέμεινε προσδεδεμένος σε έναν αριθμό θρησκευτικών αρχών, η σημαντικότερη εκ των οποίων είναι η πίστη ότι υπάρχει ένας μοναδικός, παντογνώστης, παντοδύναμος, πανάγαθος, υπερβατικός Θεός, יהוה (ΓΧΒΧ), που αποδίδεται στα ελληνικά ως Ιεχωβά ή Γιαχβέ, ο οποίος δημιούργησε το σύμπαν και συνεχίζει να το κυβερνά. Σύμφωνα με την παραδοσιακή εβραϊκή πίστη, ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, εγκαθίδρυσε μια διαθήκη με τον εβραϊκό λαό, και τού αποκάλυψε τους νόμους Του και τις εντολές Του με τη μορφή της Τορά (συνήθως αναφέρεται και ως "Μωσαϊκός Νόμος").

Η άσκηση του Ιουδαϊσμού είναι αφιερωμένη στη μελέτη της Τορά και την τήρηση των νόμων και των εντολών, έτσι όπως είναι καταχωρημένοι εκεί.

http://www.wikipedia.gr/wiki/

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 5

Αφού διαβάσετε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο να σημειώσετε τα σημεία που αναφέρονται στο νόημα της Αποκάλυψης στο Ισλάμ.

Ιδρυτής του Ισλάμ είναι βέβαια ο προφήτης Μωάμεθ, ο οποίος γύρω στα 610 μ.Χ. άρχισε να κηρύττει στη Μέκκα την πίστη στον ένα Θεό.

Κατά τις ειδήσεις των κορανικών χωρίων και της μουσουλμανικής παράδοσης, μια νύχτα του μηνός Ραμαντάν, ενώ ο Μωάμεθ καθόταν σε περισυλλογή στο αγαπητό του σπήλαιο Χιρά’, περίπου 12 χιλ. βόρεια της Μέκκας, στο οποίο συχνά αποσυρόταν για να αφοσιωθεί σε προσευχή και θεωρίες, άκουσε ξαφνικά από ψηλά φωνή να τον καλεί στο προφητικό του αξίωμα: «Κάποιος ένδοξος μηνυτής» (σούρα 81,19 και 23), το «άγιον πνεύμα» (αρ-ρούχ, σούρα 16,104· 26, 193), δηλαδή κάποιο υπερφυσικό ον, το οποίο αργότερα ο Μωάμεθ το ταύτισε με τον αρχάγγελο Γαβριήλ, στάθηκε μετέωρο πάνω από τον προφήτη και τον διέταξε να διαβάσει τους πέντε πρώτους στίχους του 96ου κεφαλαίου του Κορανίου. Έκπληκτος ο Μωάμεθ τρεις φορές αρνήθηκε να διαβάσει, γιατί δεν ήξερε γράμματα, και τρεις φορές ο άγγελος πίεσε το βιβλίο στο πρόσωπό του μέχρι πνιγμονής, ώσπου τελικά ο Μωάμεθ συγκατένευσε και ρώτησε: 

«Τι πρέπει να διαβάσω;», και ο άγγελος του είπε: 
«ίκρα’, διάβασε, στο όνομα του Κυρίου σου, ο οποίος έπλασε τα πάντα· 
έπλασε τον άνθρωπο από θρόμβο αίματος. 
Διάβασε! Ο Κύριος σου είναι ο γενναιότατος όλων. 
Αυτός που δίδαξε την χρήση της γραφίδος. 
Δίδαξε τον άνθρωπο ό,τι αγνοούσε» (96,1-5). 

Με βάση τα κορανικά χωρία 2, 181. 97, 1-5 και 44, 1 κ.εξ. η μουσουλμανική παράδοση υπελόγισε ότι η πρώτη αυτή αποκάλυψη έγινε τη νύχτα της 27ης του σεληνιακού μηνός Ραμαντάν και την ονομάζει λάϋλατ αλ-κάδρ, «νύχτα της θείας Αποφάσεως ή του θείου Θεσπίσματος». Γι\' αυτό ο μήνας αυτός καθιερώθηκε ως μήνας νηστείας του Ισλάμ και η 27η του μηνός, νύχτα λήξεως της νηστείας, είναι νύχτα γενικής χαράς και ευωχίας. Λέγεται ότι κατά τη νύχτα αυτή κατεπέμφθη ολόκληρο το Κοράνιο μέχρι του χαμηλότερου ουρανού και μετά αποκαλύφθηκε βαθμηδόν και κατά τμήματα στον προφήτη μέσω του αγγέλου Γαβριήλ.

(Ζιάκας ΓρηγόριοςΤο Ισλάμ ως θρησκεία)

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 6

Αφού διαβάσετε προσεκτικά το παρακάτω κείμενο να σημειώσετε τα σημεία που αναφέρονται στο νόημα της Αποκάλυψης στον Ινδουισμό.

Αβατάρ ή Αβατάρα, (σανσκριτικά: अवतार, Avatāra) ονομάζεται κατά την Ινδουιστική θρησκεία η θεία ενσάρκωση ανώτερων όντων ή του Υπέρτατου Όντος (Θεού) στηΓη. Οι «κάθοδοι» αυτές του υπέρτατου όντος στον φυσικό κόσμο είναι επανειλημμένες και η μορφή μπορεί να είναι ανθρώπινη, ζώου ή και συνδυασμού των δύο. Ο σκοπός της καθόδου είναι η επαναφορά στην τάξη και η καταπολέμηση του κακού. Για παράδειγμα ο Βισνού, ο Σίβα, ο Γκανέσα και άλλοι, θεωρείται πως έρχονται ή έχουν έλθει στη Γη με μορφή αβατάρ, το ίδιο και ο Κρίσνα και ο Βούδας. Ακόμα και ο Χριστός και ο Μωάμεθ περιγράφονται από μερικούς Ινδουιστές ως αβατάρ. Σύγχρονοι φιλόσοφοι αποδίδουν ως αβατάρ ένα ανθρώπινο ον που πετυχαίνει τη φώτιση και απεμπλέκουν τη θεϊστική προσέγγιση.

https://el.wikipedia.org/wiki/

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

1.    Ποιο είναι το νόημα της Αποκάλυψης του Θεού στο Χριστιανισμό; Με ποιους τρόπους αποκαλύπτεται στους πιστούς;

2.     Ποιο είναι το νόημα της Αποκάλυψης του Θεού στον Ιουδαϊσμό;

3.    Ποιο είναι το νόημα της Αποκάλυψης του Θεού στο Ισλάμ;

4.    Ποιο είναι το νόημα της Αποκάλυψης του Θεού στον Ινδουϊσμό;

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

«Έτυχε   να   βιώσω   διάφορα   είδη   φωτός   και   φώτων:   το   "φως"   της   καλλιτεχνικής εμπνεύσεως… · το "φως" του φιλοσοφικού στοχασμού…· ας προσθέσομε σ’ αυτά και το "φως"  της  επιστημονικής  γνώσεως…  Αλλ’  όταν  σε ώριμη  ήδη  ηλικία  επέστρεψα  στον Χριστό ως τον τέλειο Θεό, με περιέλαμψε το άναρχο Φως. Το θαυμαστό τούτο Φως, έστω και στο μέτρο που μου δόθηκε να γνωρίσω από τη χάρη του Θεού,  επισκίασε όλα τα άλλα,  όπως ο ήλιος που ανατέλλει που δεν επιτρέπει να βλέπομε πια ακόμη και τα πιο λαμπρά αστέρια» (Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, Ορθόδοξος συγγραφέας)

Να αφετηρία το κείμενο, να αναπτύξετε τη διδασκαλία της Εκκλησίας για τη δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει τον Θεό.

1.2 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Θ.Ε 1.2 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ 1

«Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Η γη όμως ήταν αόρατη και ασχημάτιστη. Ήταν σκοτάδι πάνω από την άβυσσο… Τότε είπε ο Θεός: “Να γίνει φως”. Κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι. Το φως το ονόμασε “ημέρα” και το σκοτάδι “νύχτα”. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Πρώτη ημέρα. Μετά είπε ο Θεός: “Να γίνει ουράνιος θόλος…”. Έτσι κι έγινε. Κι ονόμασε ο Θεός τον ουράνιο θόλο “ουρανό”. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Δεύτερη ημέρα. Τότε είπε ο Θεός: “Να συγκεντρωθούν τα νερά … και να φανεί η στεριά”. Έτσι κι έγινε. Κι ονόμασε ο Θεός “γη” τη στεριά και τα συγκεντρωμένα νερά τα είπε “θάλασσες”. Μετά είπε… : “Να πρασινίσει η γη…”. Έτσι κι έγινε. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Τρίτη ημέρα.

Τότε είπε ο Θεός: “Να γίνουν φωτεινά σώματα στο στερέωμα του ουρανού…”. Έτσι κι έγινε. Δημιούργησε ο Θεός τα δύο μεγάλα φωτεινά σώματα, το μεγαλύτερο για να κυριαρχεί την ημέρα, και το μικρότερο για να κυριαρχεί τη νύχτα. Δημιούργησε και τ’ αστέρια και τα έβαλε στον ουρανό για να φωτίζουν τη γη… Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Τέταρτη ημέρα. Τότε είπε ο Θεός: “Να γεμίσουν τα νερά με πλήθος ψάρια και πλήθος πουλιά να πετούν στον ουρανό…”. Έτσι δημιούργησε ο Θεός … όλα τα είδη των ζωντανών οργανισμών που κολυμπούν και γεμίζουν τα νερά. Επίσης δημιούργησε όλα τα είδη των πτηνών. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Τα ευλόγησε λοιπόν όλα… Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Πέμπτη ημέρα.

Τότε είπε ο Θεός: “Να βγάλει η γη κάθε είδος ζωντανού οργανισμού: Όλα τα είδη των ζώων, των ερπετών και των θηρίων”. Έτσι κι έγινε. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Μετά είπε ο Θεός: “Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο…”. Ο Θεός είδε τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά… Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί. Έκτη ημέρα.

Έτσι ολοκληρώθηκαν ο ουρανός και η γη και ό,τι υπάρχει σ’ αυτά. Μέχρι την έκτη ημέρα ο Θεός είχε τελειώσει το έργο του και την έβδομη μέρα σταμάτησε να δημιουργεί. Την έβδομη ημέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί αυτή την ημέρα ολοκλήρωσε τη δημιουργία του και αναπαύθηκε. Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκαν σταδιακά ο ουρανός και η γη». (Γένεση 1, 1-31)

ΚΕΙΜΕΝΟ 2

«Είπε ο Θεός: “Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας κι έτσι που να μπορεί να μας μοιάσει· κι ας εξουσιάζει τα ψάρια της θάλασσας, τα πτηνά του ουρανού, τα ζώα και γενικά όλη τη γη και τα ερπετά που σέρνονται πάνω σ’ αυτήν”… Τότε ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης και φύσηξε στο πρόσωπό του πνοή ζωής. Έτσι έγινε ο άνθρωπος ζωντανό πλάσμα.

Ύστερα ο Κύριος ο Θεός φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ προς την ανατολή… Πήρε, λοιπόν, ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο και τον έβαλε μέσα στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει. Ο Κύριος έφερε όλα τα ζώα του αγρού και τα πτηνά του ουρανού μπροστά στον άνθρωπο, για να δει πώς θα τα ονομάσει. Και ό,τι όνομα έδινε ο άνθρωπος σε κάθε ζωντανή ύπαρξη, αυτό ήταν και το όνομά της. Έδωσε ονόματα σε όλα τα ζώα, στα πτηνά του ουρανού και στα άγρια θηρία». (Γένεση 2, 1-15)

ΚΕΙΜΕΝΟ 3

 «Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο από ορατή και αόρατη φύση, με τα ίδια του τα χέρια κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, από τη γη, αφού διέπλασε το σώμα και αφού του έδωσε λογική και νοερή ψυχή με τη δική του πνοή, αυτό που αποκαλούμε θεία εικόνα· γιατί το “κατ' εικόνα” φανερώνει τη νοερή και αυτεξούσια φύση, ενώ το “καθ' ομοίωσιν” την κατά το δυνατό ομοίωση στην αρετή. Το σώμα και η ψυχή πλάστηκαν ταυτόχρονα, και όχι το ένα πρώτα και το άλλο ύστερα κατά τις φλυαρίες του Ωριγένη. Ο Θεός, λοιπόν, δημιούργησε τον άνθρωπο άκακο, ευθύ, ενάρετο, άλυπο, αμέριμνο, λαμπρυνόμενο με κάθε αρετή, στολισμένο με όλα τα αγαθά».

(Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, 12 (26), μτφρ. Ν. Ματσούκα, Θεσσαλονίκη 1976, σελ. 151-153).

ΚΕΙΜΕΝΟ 4

 «Δε μειώνεται ο θαυμασμός μας για τα έργα του Θεού, αν βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο έγινε κάποιο από τα θαυμαστά αυτά έργα», Μ. Βασίλειος, P.G. 29, 25.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.Πότε, ποιος και γιατί δημιούργησε τον κόσμο σύμφωνα με το Χριστιανισμό;

2. Με ποιον τρόπο έγινε η δημιουργία του κόσμου σύμφωνα με το Χριστιανισμό;

3. Ποια είναι η έννοια της «κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν» Θεού δημιουργίας του ανθρώπου;

4. Ποια σημασία έχει η δημιουργία της γυναίκας από το ίδιο υλικό με τον άνδρα σύμφωνα με το κείμενο της Γενέσεως;

5. Ποια είναι η ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στον κόσμο ως δημιούργημα του Θεού σύμφωνα με το Χριστιανισμό;

6) Ποια είναι η πεποίθηση για τη δημιουργία του κόσμου στα παρακάτω θρησκεύματα;

Α. Αφρικανικά, Β. Ιουδαϊσμός, Γ. Ισλάμ, Δ. Κινεζικά θρησκεύματα

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Να  ερμηνεύσετε  σύντομα τους  όρους  «κατ’  εικόνα»  και  «καθ’  ομοίωσιν»,  που συναντάμε στη δημιουργία του ανθρώπου στο κείμενο της Γένεσης.

(15 Μονάδες)