ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Παναγιώτης Χαιρετάκης, μαθητής Γενικού Λυκείου Αναβύσσου
ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η πυρπόληση της Σμύρνης
Με την κατάρρευση του μετώπου τον Αύγουστο του 1922 σε πολλές περιοχές
της Μικράς Ασίας, οι ελληνικοί πληθυσμοί υπέστησαν διωγμούς και βιαιοπραγίες
από τους Τούρκους και είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις πόλεις και τα χωριά
τους. Στις 9 Απριλίου 1921 ο στρατηγός Νικόλαος Τρικούπης, ανέφερε ότι «οι
Ελληνικοί πληθυσμοί που ήταν υπό τον Κεμάλ υφίστανται φρικτά μαρτύρια και
θανάτους». Η αποχώρηση των Γάλλων από την Κιλικία, τον Οκτώβριο του 1921
συνοδεύτηκε με νέους φόβους βιαιοπραγιών και έξοδο των χριστιανικών
πληθυσμών. Η κατάσταση επιδεινώθηκε στη Σμύρνη απότομα, όταν στις 15
Αυγούστου, δύο μέρες μετά την τουρκική επίθεση, μία σύντομη ανακοίνωση
ανέφερε την εκκένωση από τον ελληνικό στρατό του Αφιόν Καραχισάρ. Ταχύτατα
άρχισαν να κυκλοφορούν σε όλη την πόλη νέα για καταστροφή. Ατελείωτες είναι οι
περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων για το θλιβερό και συγκινητικό θέαμα που
παρουσίαζαν τα πλήθη των προσφύγων, που με τον φόβο ζωγραφισμένο στα
πρόσωπά τους δεν είχαν παρά μόνο μία σκέψη: να φύγουν το συντομότερο δυνατό
από τη Μικρά Ασία. Οι πρόσφυγες, των οποίων ο αριθμός ήταν δύσκολο να
υπολογιστεί, είχαν προστεθεί στους 200.000 Έλληνες της Σμύρνης.
Η 25η Αυγούστου ήταν η τελευταία μέρα παρουσίας των ελληνικών αρχών στη
Σμύρνη. Πριν έρθει καλά καλά το βράδυ, οι δρόμοι ερημώθηκαν και μέσα στο
σκοτάδι ακουγόταν μόνο στρατός και οι άλλοι πρόσφυγες που πορεύονταν προς το
Τσεσμέ. Στην πόλη κυκλοφορούσαν μόνο χωροφύλακες και Έλληνες και Αρμένιοι
της πολιτοφυλακής. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα. Η Σμύρνη
είχε κατακλυστεί από στρατό, που συνέχισε να πορεύεται προς το ίδιο άκρο της
Ερυθραίας. Από κάθε δρόμο, από κάθε στενό προέβαλαν στρατιώτες. Έφταναν από
το εσωτερικό, σέρνοντας τα ματωμένα πόδια τους στο πλακόστρωτο, πολλοί
ένοπλοι και άλλοι όχι. Ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη George Horton ανέφερε
χαρακτηριστικά ότι οι Έλληνες στρατιώτες που έφθαναν στην πόλη προχωρούσαν
αμίλητοι σαν φαντάσματα, το βλέμμα καρφωμένο ίσια μπροστά τους χωρίς να
κοιτάζουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, σαν άνθρωποι που περπατούν στον ύπνο τους.
Το πρωί της 26ης όλα τα στρατιωτικά καταστήματα, οι στρατώνες, τα νοσοκομεία
και το Φρουραρχείο είχαν εκκενωθεί. Όλοι μαζεύονταν στην προκυμαία ελπίζοντας
να βρουν θέση σε ένα από τα τελευταία πλοία που έφευγαν από τη Σμύρνη. Το
πρωί του Σαββάτου της 27ης Αυγούστου, πριν ξημερώσει καλά, χιλιάδες άνθρωποι
βουβοί κατευθύνθηκαν προς την προκυμαία. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι Τούρκοι
είχαν φτάσει κιόλας στα προάστια. Από τον Λ. Οικονόμου πληροφορούμαστε ότι τις
μέρες εκείνες το πλήθος των προσφύγων στην προκυμαία υπολογιζόταν σε 300.000.
Πολλοί ξένοι και Έλληνες αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν σκηνές φρίκης κατά τις
μέρες της πυρκαγιάς και δίνουν στοιχεία για τους δράστες του εμπρησμού. Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι ο εμπρησμός ήταν προμελετημένος και οργανωμένος.
Τούρκοι στρατιώτες μετέφεραν δοχεία με βενζίνη και πετρέλαιο ή έριχναν
εμπρηστικές βόμβες. Ένας Γάλλος αφηγήθηκε ότι το βράδυ της πυρκαγιάς
συνάντησε μία ομάδα 200 με 400 Τούρκων οπλισμένων, οι οποίοι απάντησαν
ατάραχα ότι είχαν εντολή να ανατινάξουν και να κάψουν τα σπίτια της συνοικίας.
Από τη φωτιά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Χρ. Σολομωνίδη κάηκαν περίπου
4.000.000 τ.μ. έκτασης. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο αριθμός των θυμάτων ανήλθε
στις χιλιάδες. Τηλεγραφήματα των ανταποκριτών ανέφεραν ότι στον περίβολο του
αρμενικού ναού του Αγίου Στεφάνου σφάχτηκαν πάνω από 5.000 Αρμένιοι.
Το βράδυ τις 31 Αυγούστου, στη συνοικία Τεπετζίκη σκοτώθηκαν εκατοντάδες
άνδρες και γυναικόπαιδα, άλλοι πάλι στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, άλλοι
στο Μερσινλί, μέσα στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισσας, άλλοι στη συνοικία του
Αγίου Βουκόλου. Ο Αγγελομάτης αναφέρει ότι εκείνη τη νύχτα Τούρκοι μπήκαν
στον Πανιώνιο, λήστεψαν και έσφαξαν και ακολούθως προσπάθησαν να εισβάλουν
και στο νεκροταφείο όπου έμειναν χιλιάδες Έλληνες ολόκληρα εικοσιτετράωρα
κάτω από τον εφιάλτη της σφαγής. Αναφέρεται ότι σε 20.000 περίπου
υπολογίζονται όσοι κατέφυγαν στο νεκροταφείο, ενώ οι άλλοι είχαν καταφύγει
στους αλευρόμυλους του Δραγάτς.
Την Πέμπτη το απόγευμα 1η Σεπτεμβρίου ένας ανταποκριτής αγγλικής
εφημερίδας τηλεγράφησε ότι η Σμύρνη καταστράφηκε από την τεράστια πυρκαγιά
που όλη τη νύχτα σάρωνε όλη την πόλη εκτός από την τουρκική συνοικία. Οι φλόγες
εξακολουθούν να περιβάλλουν ολόκληρα τα χριστιανικά τμήματα της Σμύρνης. Η
προκυμαία είναι πλημμυρισμένη από μυριάδες λαού που κατέφυγε εδώ για να
αποφύγει τον θάνατο από τους Τούρκους. Ο G. Horton γράφει ότι ο συστηματικός
εμπρησμός της πόλεως έγινε από τους στρατιώτες του Μουσταφά Κεμάλ με σκοπό
να εξολοθρευτούν οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ
πια στην πατρίδα τους. Βέβαιο είναι ακόμη ότι εκτός από τη φωτιά είχαν
προσχεδιαστεί και οι σφαγές και λεηλασίες. Χιλιάδες υπέφεραν και πέθαναν στη
Σμύρνη. Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων υπερβαίνει κάθε περιγραφή. Δεν
θυμάμαι επεισόδιο στην ιστορία όπου οι άνθρωποι έπαθαν τόσα δεινά. Έχοντας
πίσω τα καιγόμενα σπίτια τους οι άνθρωποι αυτοί έμεναν ώρες και μέρες στην
προκυμαία της Σμύρνης, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, φωνάζοντας και
παρακαλώντας τα πλοία για να φύγουν. Καμία λέξη δεν μπορούσε να περιγράψει
την αγωνία του πλήθους που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ξεφύγει. Ο Κορδάτος
αναφέρει ότι η κατάσταση χαρακτηριζόταν σαν σωστή κόλαση. Άλλοι με βάρκες και
άλλοι κολυμπώντας πήγαιναν στα πολεμικά της Γαλλίας, της Αγγλίας και Ιταλίας
ζητώντας άσυλο. Αλλά οι ναύτες τους πετούσαν στη θάλασσα, όταν σκαρφάλωναν
στα πλοία ή τους κλωτσούσαν.
Στο μεταξύ, και ενώ οι μέρες της προθεσμίας για την εκκένωση της Μικράς Ασίας
από τους πρόσφυγες τελείωναν, έπειτα από έντονες διπλωματικές ενέργειες των
ξένων ανάμεσα στους οποίους πρωτοστατούσε ο Αμερικανός υποδιευθυντής της
ΧΑΝ στον Παράδεισο Asa Jennings, στάλθηκαν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη, τα
οποία παρέλαβαν το μεγάλο μέρος των προσφύγων που παρέμεναν ακόμα στη
Σμύρνη. Στις 11 Σεπτεμβρίου, 15.000 πρόσφυγες επιβιβάστηκαν στα πλοία και
άλλες 43.000 δύο μέρες αργότερα. Ως τις 18 Σεπτεμβρίου 180 χιλιάδες πρόσφυγες
είχαν μεταφερθεί σε ελληνικό έδαφος. Το τελευταίο πλοίο έφυγε από τη Σμύρνη έξι
μόνο ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία. Στα ελληνικά λιμάνια όμως της Ούρφας,
του Τσεσμέ και του Αϊβαλί εξακολουθούσαν να βρίσκονται 60.000 πρόσφυγες που
μεταφέρθηκαν και εκείνοι με πλοία μέσα σε λίγες μέρες, ενώ είχε δοθεί οκταήμερη
παράταση της προθεσμίας από τους Τούρκους. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των
προσφύγων που έφυγαν τότε από την Μ. Ασία έφθανε περίπου στις 250 χιλιάδες.
Όσοι από τους άντρες είχαν συλληφθεί δεν εξοντώθηκαν, αλλά οδηγήθηκαν στο
εσωτερικό σε στρατόπεδα, όπου άρχισε ένας νέος κύκλος μαρτυρίων. Ανάλογες
βιαιοπραγίες με αυτές της Σμύρνης είχαν διαδραματιστεί και στα προάστια της
Κορδελιό, Μπουτζά, Κουκλουτζά και αλλού. Πολλές είναι οι μαρτυρίες του
Σολομωνίδη για φρικιαστικές σκηνές στο Μερσινλί, στον Μπουτζά, στην Καραντίνα,
στο Γκιόζ Τεπέ και στο Μπουρνόβα όπου στραγγαλίστηκαν παιδιά. Όλοι οι δρόμοι
προς τα προάστια της Σμύρνης ήταν διάσπαρτοι με πτώματα Ελλήνων και Αρμενίων.
Το μαρτυρικό τέλος του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου της Σμύρνης θεωρείται σαν
το επιστέγασμα της φρικαλεότητας των Τούρκων εναντίον των Χριστιανών. Το
Σάββατο ήδη, 27 Αυγούστου, ο Χρυσόστομος ο οποίος τις τελευταίες μέρες
φρόντισε ακατάπαυστα να ανακουφίζει τους πρόσφυγες που είχαν συρρεύσει στο
προαύλιο του μητροπολιτικού ναού της Αγίας Φωτεινής, κλήθηκε από έναν Τούρκο
υπαστυνόμο να παρουσιαστεί στον Τούρκο φρούραρχο Σαλή Ζεκή που τον
υποχρέωσε να εκδώσει μία ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία οι Χριστιανοί
έπρεπε να παραμείνουν στα σπίτια τους και να παραδώσουν τα όπλα. Το ίδιο
βράδυ όμως, κατά τις 8 η ώρα κλήθηκε και πάλι να παρουσιαστεί αυτή τη φορά
στον Νουρεντίν μαζί με δύο δημογέροντες. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι
είδαν το Χρυσόστομο να φεύγει από το Διοικητήριο. Τότε, ο Νουρεντίν εμφανίστηκε
στο μπαλκόνι και φώναξε στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία ότι ο
ιεράρχης ήταν δικός τους και να τον δικάσει ο τούρκικος λαός. Επακολούθησε
φρικτή κακοποίηση του Μητροπολίτη από το φανατισμένο πλήθος, ωσότου, όπως
αναφέρει ένας μάρτυρας, ένας Τουρκοκρητικός, τον οποίο κάποτε είχε βοηθήσει ο
Χρυσόστομος, τον πυροβόλησε για να θέσει τέρμα στο μαρτύριο του. Ο
Χρυσόστομος είχε αρνηθεί να φύγει μαζί με τις άλλες ελληνικές αρχές. Είχε αρνηθεί
να φύγει, ακόμη και μετά την είσοδο των τουρκικών Δυνάμεων στη Σμύρνη, ενώ
ξένοι διπλωμάτες είχαν προθυμοποιηθεί να τον βοηθήσουν. Πολλοί τον είχαν
παροτρύνει να φύγει, αλλά μάταια. Τέτοιες ήταν οι φρικαλεότητες που συνέβησαν
στη Σμύρνη.
Προσωπικά έχω απηυδήσει με όσα έχω ακούσει για την μικρασιατική
καταστροφή και ειδικά έχοντας ακούσει αληθινές ιστορίες από την γιαγιά μου, που
ο πατέρας της ήταν από τη Μικρά Ασία και κάθε φορά που τις ακούω
πλημμυρίζομαι από συναισθήματα θλίψης. Συμμερίζομαι τον πόνο των ανθρώπων
οι οποίοι έχασαν τόσα πολλά. Έχασαν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, τις
περιουσίες τους, τα πάντα και αναγκάστηκαν να αρχίσουν μία νέα ζωή σε μία νέα
πόλη. Νιώθω ότι είναι καθήκον μου να προβάλλω αυτό το πολύ οδυνηρό γεγονός
ώστε να τιμήσω τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, ως φόρο τιμής
όλων όσων έχασαν τα πάντα εξαιτίας των Τούρκων. Οι σκέψεις μου είναι παρόμοιες
και καθώς διάβαζα το βιβλίο «Κλαίρη, μία ηρωίδα στην καιόμενη Σμύρνη»,
βασισμένο επίσης και σε πραγματικούς χαρακτήρες εκείνη την περίοδο, όπου
περιγράφει εξονυχιστικά τα βάσανα που πέρασε η Κλαίρη μία νεαρή κοπέλα κατά
την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής, όταν ήταν ακόμα μωρό και τον
χωρισμό από την οικογένειά της μέσα στην μανία του πολέμου και την επανένωση
της με αυτούς. Εκείνη η εποχή ήταν ένας σκέτος εφιάλτης και εύχομαι από τα βάθη
της ψυχής μου τέτοιο γεγονός να μην συμβεί ποτέ ξανά. Η μαινόμενη λύσσα των
Τούρκων για εξουσία προκάλεσε τον χαμό τόσων αθώων ανθρώπων, οι οποίοι δεν
τους έκαναν ποτέ τίποτα κακό. Έτσι δυστυχώς γίνεται και σήμερα. Η λαιμαργία του
ανθρώπου για περισσότερα εδάφη και εξουσία αποτελεί το γεγονός που θα
οδηγήσει στο χαμό του. Σπουδαίο παράδειγμα αυτού μπορεί να θεωρηθεί ο
πόλεμος, ο οποίος έχει ξεσπάσει μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Πολλοί άνθρωποι
υποφέρουν και αναρωτιούνται γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί το παθαίνουν εκείνοι
αυτό; Τα παιδιά, αντί να τρέχουν ανέμελα και ξέγνοιαστα παίζοντας στους δρόμους
και στα πάρκα, αναγκάζονται να κρύβονται και να φοβούνται τον θάνατο από τις
βόμβες που σκάνε απειλητικά πάνω από τα κεφάλια τους. Κάτι παρόμοιο συνέβη
και στη Μικρά Ασία το 1922. Εκεί που οι άνθρωποι ζούσαν τη ζωή τους ήρεμα, η
επιβαλλόμενη Τουρκία τους ανάγκασε να περάσουν έναν εφιάλτη, τον οποίο
φοβόντουσαν και ήθελαν να πιστέψουν ότι όντως ήταν ένα κακό όνειρο και ότι θα
ξυπνήσουν την επόμενη μέρα να επιστρέψουν πάλι στην κανονική ζωή τους. Πολλά
παιδιά, πολλοί νέοι άνθρωποι ακόμη και ηλικιωμένοι, υπέστησαν έναν βίαιο
θάνατο γεμάτο από βασανιστήρια. Για αυτό, αυτό εδώ το κείμενο το αφιερώνω σε
όλους όσους έχασαν τη ζωή τους, την περιουσία τους, τα πάντα, εξαιτίας της
αισχρής συμπεριφοράς των Τούρκων.
Βιβλιογραφία
• «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΕ΄, Εκδοτική Αθηνών, 1978
• «Κλαίρη: Μία ηρωίδα στην καιόμενη Σμύρνη» του Πέτρου Ανδρούτσου
ΕΡΓΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ "Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"
Γεωργία Μακροδημήτρη, Α3
Ονοματεπώνυμο: Άννα-Μαρία Παπαγεωργίου, Α3
Διήγημα
«Η κιβωτός της αγάπης»
Κεφάλαιο 1ο
Κάποτε, σε έναν καιρό που δε θα αποκαλύψουμε και σε μια χώρα εξωτική που κανείς
πλέον δε γνωρίζει, ζούσαν η Αγάπη και ο Πέτρος, δύο ξωτικά-άνθρωποι. Η Αγάπη
και ο Πέτρος ήθελαν να γνωρίσουν τον κόσμο, τους υπόλοιπους ανθρώπους και να
δημιουργήσουν μια κοινότητα που θα συμπεριλάμβανε παιδιά από κάθε ήπειρο. Γι'
αυτό δημιούργησαν μια κιβωτό, ένα καράβι ξύλινο, αλλά γερό, ώστε να ταξιδέψουν
και να μεταφέρουν το μήνυμα της αγάπης. Η κιβωτός ονομάστηκε "Η κιβωτός της
Αγάπης".
Το ταξίδι τους έμελλε να είναι επικίνδυνο και χρονοβόρο. Η μοίρα θα τους
επιφύλασσε διάφορα παιχνίδια και ο χρόνος κινούσε τους δείκτες του μια αργά και
μια γοργά, σαν να 'θελε να περιπαίξει και να δοκιμάσει την υπομονή της Αγάπης και
του Πέτρου εωσότου να συναντούσαν στο διάβα τους τη στεριά. Αλλά, αυτοί ήταν
απτόητοι και μαζί τους είχαν ένα εκπληκτικό όπλο, τον χάρτη της αγάπης. Ο χάρτης
αυτός θα τους βοηθούσε να βρουν την αγάπη και στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου -
κάτι σαν ανιχνευτής. Χωρίς αυτόν δε θα μπορούσαν ποτέ να ξεκινήσουν την
περιπέτειά τους. Και δεν μπορούσε να τους τον αποσπάσει κανείς, να ανακαλύψει τις
ιδιότητές του και να τον καταχραστεί, γιατί ήταν άυλος και αόρατος και όταν τον
αποκτάς και έχεις το κουράγιο και τη θέληση να τον υπερασπιστείς, δε τον χάνεις
ποτέ. Και η πληροφορία αυτή είναι πολύ σημαντική, γι' αυτό συγκρατήστε την!
Η πρώτη τους στάση θα ήταν η Ασία. Η Ασία ήταν μια όμορφη κοπέλα, σοφή και
σκεφτική. Από τη μία όψη, το πρόσωπό της ήταν γελαστό, αριστοκρατικό και
λαμπερό, πανέμορφο και γνωστικό. Από την άλλην όμως, ήταν ταλαιπωρημένο και
γερασμένο από τον χρόνο και τις κακουχίες, κατηφές και δυστυχισμένο. Η Ασία ήταν
βασίλισσα ενός μεγάλου βασιλείου, απέραντου. Είχε πολλά παιδιά και υπηκόους,
όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους στο χρώμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις ιδεολογίες.
Αφού η Ασία τους υποδέχθηκε στο παλάτι της και τους φιλοξένησε στα
διαμερίσματά της, προσφέροντας φαγητό, ποτό και ξεκούραση, τους ρώτησε με
ήρεμη και σταθερή φωνή:
Ασία: Τι γυρεύετε, λοιπόν, στο βασίλειο αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός σας; Φαίνεστε
φιλήσυχοι.
Πέτρος: Ταξιδεύαμε μέρες και νύχτες ολόκληρες και περιπλανηθήκαμε σε άγνωστα
νερά για να φτάσουμε στην ήπειρο αυτή, όπου η αποστολή μας ευελπιστούμε να
ξεκινήσει.
Αγάπη: Θέλουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να μεταφέρουμε το μήνυμα της
αγάπης. Ύστερα ,αν βέβαια μας το επιτρέψετε, ένας εκπρόσωπος από το βασίλειό σας
μπορεί, αν θέλει, να επιλέξει να μας ακολουθήσει στην αποστολή μας. Η δημιουργία
μιας κοινότητας ανοιχτής και φιλικής προς όλους, που θα δέχεται τους πάντες και θα
τους φιλοξενεί είναι ο σκοπός μας και ο παντοτινός μας στόχος.
Πέτρος: Ελπίζουμε λοιπόν να μας δείξετε όλον τον λαό σας και να μας βοηθήσετε να
εκπληρώσουμε την αποστολή μας.
Η Ασία τελικά αποφάσισε να τους γνωρίσει σε όλα τα παιδιά της. Για έναν ολόκληρο
μήνα η Αγάπη και ο Πέτρος δίδασκαν σε όλα τα παιδιά από στέπες, ερήμους,
πεδιάδες, φτωχογειτονιές, εμπόλεμες ζώνες, κατεδαφισμένα και ρημαγμένα κτήρια,
τεράστιες εκτάσεις γης, βουνά, αλλά και πλούσιες, χλιδάτες πόλεις με μεγάλο
πληθυσμό το μήνυμα της αγάπης με το παράδειγμά τους. Μοίρασαν φαγητό και
τρεχούμενο νερό σε αυτά που τα είχαν ανάγκη και τους μετέδωσαν γαλήνη και
ηρεμία. Κυρίως, τους προσέφεραν συντροφιά και τους υπέδειξαν πως η αγάπη μπορεί
να τα διορθώσει όλα και να γιατρέψει κάθε πληγή του ανθρώπου. Τα παιδιά τους
άκουγαν προσεκτικά και ακολούθησαν τις συμβουλές τους. Δε χρειάστηκαν καθόλου
τον χάρτη εδώ, αφού παντού βρήκαν αγάπη και παντού μπόρεσαν και να προσφέρουν
αγάπη. Στο τέλος, ένας εθελοντής τους ακολούθησε στην αποστολή τους.
Έτσι λοιπόν, η Αγάπη με τον Πέτρο μαζί με το παιδί που αποφάσισε να τους
ακολουθήσει, ξεκίνησαν για την επόμενή τους στάση, την Αφρική.
Κεφάλαιο 2ο
Το ταξίδι των τριών, πλέον, φίλων συνεχίστηκε με τον ίδιο ρυθμό στην Αφρική και
στη Νότια και Κεντρική Αμερική και η διδασκαλία τους έγινε περίπου με τον ίδιον
τρόπο. Η Αφρική και η Νότιος και Κεντρική Αμερική τους υποδέχθηκαν εγκάρδια
και τους φιλοξένησαν στις οικίες τους. Εκεί, όλα τα ταλαιπωρημένα, φτωχά παιδιά
τους άκουγαν με προσήλωση και προσοχή και δεν είχαν καμία αμφιβολία για ό,τι
τους έλεγαν για την αγάπη, αφού θα πρέπει να ήταν αλήθεια. Τον χάρτη δεν τον
χρειάστηκαν πολύ εδώ, παραμόνο για να αποφύγουν κάποιες εχθρικές κινήσεις
εναντίον τους. Στο τέλος, ένα παιδί, από καθεμία στάση τους, επέλεξε να τους
ακολουθήσει για τη συνέχεια του ταξιδιού στην υπόλοιπη, Βόρεια τώρα, Αμερική,
στην Ευρώπη και την Ωκεανία.
Εκεί όμως, η κατάσταση ήταν πιο δύσκολη. Η Βόρεια Αμερική, η Ευρώπη και η
Ωκεανία, αν και τους φιλοξένησαν στα δώματά τους με καλοσύνη και
φιλευσπλαγχνία, τους προειδοποίησαν για την ενδεχόμενη αντιμετώπισή τους εκεί
και η προειδοποίησή τους δε θα μπορούσε να είναι πιο αληθινή...
Οι άνθρωποι εκεί τους απέφευγαν. Δεν ήταν πρόθυμοι να ακούσουν το μήνυμα της
αγάπης, αλλά έκλειναν τα αυτιά τους και έλεγαν πως είχαν ήδη αρκετή αγάπη και δε
χρειάζονταν μαθήματα συμπεριφοράς. Λίγα παιδάκια έβγαιναν να τους ακούσουν,
και αυτά ήταν φοβισμένα και επιφυλακτικά. Πουθενά δεν αντιμετωπίστηκαν με
αγάπη, με μερικές μόνο εξαιρέσεις. Οι εξαιρέσεις ,όμως, αυτές ήταν αρκετές για τον
Πέτρο και την Αγάπη, όπως και για τον χάρτη τους. Ο χάρτης τούς βοήθησε να μην
απογοητευτούν, αλλά να συνεχίσουν την αποστολή τους και να μεταδώσουν το
μήνυμά τους σε όσους ήταν πρόθυμοι να ακούσουν. Η αποφασιστικότητα των φίλων,
όπως και των υπολοίπων παιδιών από τα προηγούμενα ταξίδια, που τους βοηθούσαν
σε μεγάλο βαθμό να προσεγγίσουν τον κόσμο, έφερε καρπούς, όπως φάνηκε
αργότερα.
Τώρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι τούς άνοιγαν τις πόρτες τους και τους
άκουγαν. Αυτό που χρειαζόταν ήταν να επιμείνουν και να ψάξουν βαθιά στους
ανθρώπους και έτσι βρήκαν θησαυρούς και διαμάντια ανάμεσά τους. Σύντομα, όλοι
οι άνθρωποι και όλα τα παιδιά, τους άκουσαν και προθυμοποιήθηκαν να
συνεισφέρουν στην κοινότητά τους. Η Ευρώπη μάλιστα, απορημένη από την
απήχηση που τελικά είχαν, ρώτησε:
Ευρώπη: Μα, πως καταφέρατε να βοηθήσετε εμάς, τους πιο ανήμπορους από όλους
τους λαούς;
Αγάπη: Έχουμε τον μυστικό μας χάρτη, τον χάρτη της αγάπης. Χωρίς τον χάρτη
αυτόν δε θα μπορούσαμε να καταφέρουμε τίποτα. Γιατί, αυτός μας έδειξε την αγάπη
στους ανθρώπους, αυτός διέγειρε την αγάπη τη δική μας και αυτός κατάφερε να
συγκινήσει τον κόσμο.
Ευρώπη: Μα ποιος χάρτης; Εγώ δεν είδα κανέναν χάρτη...
Πέτρος: Είναι ένας χάρτης που μπορεί να κάνει πολλά. Κύρια όμως απασχόλησή του
είναι η αγάπη, γι' αυτό και τον ονομάσαμε εμείς "ο χάρτης της αγάπης".
Ευρώπη: Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι χάρτες;
Πέτρος: Μα, υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους! Είναι η ψυχή! Εμείς ενώσαμε την
ψυχή μας και γι' αυτό καταφέραμε να μεταδώσουμε την αγάπη μαζί.
Έτσι λοιπόν, ο Πέτρος, η Αγάπη και τα υπόλοιπα παιδιά επέστρεψαν ένας ένας στις
πατρίδες τους, καθώς το ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Η αποστολή όμως δεν είχε
φτάσει στο τέλος της και δε θα έφτανε ποτέ! Τα παιδιά ανέλαβαν τη συνέχιση της
αποστολής για τα επόμενα χρόνια. Έγραψαν βιβλία, δημιούργησαν έργα, στα οποία
το μήνυμα της αγάπης, όπως και πολλά άλλα, διαφαίνονταν, για να εξασφαλίσουν
την αιώνια διδασκαλία της σε όλους τους ανθρώπους κάθε εποχής. Ο Πέτρος και η
Αγάπη έζησαν για πολύ καιρό στην εξωτική τους χώρα. Εξάλλου, στις φλέβες τους
κυλούσε και αίμα ξωτικών, οπότε και η διάρκεια ζωής τους ήταν πολύ μεγαλύτερη
από αυτή των ανθρώπων...
ΘΕΜΑΤΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΕΦΗΒΩΝ
ΠΑΛΑΙΑ ΕΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ
Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας με θέμα " Παλαιά εξωκλήσια του Δήμου Σαρωνικού".
Για να δείτε και να παίξετε το κουίζ, πατήστε εδώ.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Για να δείτε την εργασία των μαθητών, πατήστε εδώ.
Για να δείτε την παρουσίαση των μαθητών, πατήστε εδώ.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ
Για να δείτε το κείμενο της εργασίας, πατήστε εδώ.
Για να δείτε την παρουσίαση της εργασίας, πατήτε εδώ.
Για να δείτε το βίντεο με τίτλο "Η μαγεία των βιβλίων", πατήστε εδώ.
Για να δείτε το βίντεο με τίτλο "Ιδέες για ανάγνωση βιβλίων", πατήστε εδώ.
Για να δείτε την εργασία των μαθητών πατήστε εδώ.
Για να δείτε τα Power Point πατήστε Power Point A και Power Point B.
ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΗΣ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
Για να δείτε την εργασία, πατήστε εδώ.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΗΣ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
Για να δείτε την εργασία, πατήστε εδώ.
ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ Β ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΧΑΡΟΥΝΑΪ ΓΕΩΡΓΙΑ
Για να δείτε την εργασία, πατήστε εδώ.